In deze blog ga ik in gesprek met Lauren van @thenomadiclifers. Ze benaderde mij via Instagram nadat ik een oproep had gedaan om in contact te komen met bloggers, van over de hele wereld, die coeliakie hebben. Lauren en haar gezin houden er een nomadische levensstijl op na, zowel Lauren als haar twee zoons hebben coeliakie. Ze hebben onder andere in Laos, Madagascar, Australië en Mongolië gewoond. Ik was natuurlijk erg benieuwd hoe ze dat doen en hoe dat bevalt, je leest het in deze blog!
Even voorstellen
Lauren leeft al op meerdere plekken over de hele wereld sinds 1997. Samen met haar man (Steven) en twee kinderen vormen ze een familie van expats die buiten de gebaande paden leven. Ze laten coeliakie hen niet in de weg staan om de wereld te verkennen en helpen graag andere reizigers die nerveus zijn over het reizen naar onbekende locaties. Lauren en haar gezin doen niets liever dan hun ervaringen delen en andere expatfamilies helpen bij het navigeren door het leven en reizen in het buitenland.
Waar het allemaal begon
Lauren haar man komt uit Australië, zijzelf uit Zimbabwe. Ze woonden in Australië toen de kinderen werden geboren en Steven een kans kreeg aangeboden bij een bedrijf in Laos. Hij wilde een nieuwe uitdaging en Lauren vond het lastig om de kinderen in Australië op te voeden, zo ver weg van haar familie. Lauren: Australië is echt het einde van de aarde en geen goedkope of gemakkelijke plek om met een gezin in- en uit te reizen. Internationaal wonen voldeed aan een aantal van hun eisen en stelde hen in staat om gemakkelijker naar familie te reizen.
Voor-en nadelen
Lauren: de voordelen zijn dat we onze reislust kunnen voeden en de regio waarin we leven kunnen verkennen. Doordat we centraler in de wereld zijn gelegen, hebben we makkelijker toegang tot andere bestemmingen. Een ander voordeel is dat we vaker naar Zimbabwe kunnen reizen dan wanneer we in Australië waren gebleven. Onze kinderen zijn in aanraking gekomen met meerdere culturen en hebben het vermogen ontwikkeld om zich snel aan te passen aan veranderingen. Natuurlijk is het ongemak van elke 2-3 jaar verhuizen soms vermoeiend. Hoewel we proberen regelmatig naar familie te gaan, was dit de afgelopen twee jaar best wel lastig door corona.
Een andere negatieve kant van het nomadische leven is dat de meeste relaties die we ontwikkelen van voorbijgaande aard zijn dus er komen momenten dat ik soms het gevoel heb dat ik moeite moet doen om weer nieuwe vrienden te maken. Gelukkig zijn we van nature sociale wezens en vinden we vaak snel weer aansluiting. Een voordeel van deze relaties is dat ze zich sneller ontwikkelen en vrij snel diepe langdurige relaties worden. Mensen die ik 10 jaar geleden heb ontmoet, heb ik nog steeds contact mee. We ontmoeten elkaar nog steeds regelmatig terwijl we aan het reizen zijn.
Glutenvrij in Australië
Lauren: wonen in Brisbane als coeliakiepatiënt was heel makkelijk, we missen die opties en het buitenleven wel. Vooral de glutenvrije donuts! Mijn favoriete glutenvrije plek in Brisbane is Marche du Macron, ze maken de beste glutenvrije gebakjes. Ik was minder onder de indruk van (glutenvrij) Melbourne. We hebben wel een geweldige fish and chips-winkel in Williamstown gevonden en een Vietnamees restaurant die echt hun best voor ons deden. Glutenvrij eten vinden in winkels is heel gemakkelijk in Australië. Als je je aanmeldt bij Celiac Australia, kun je een kortingskaart krijgen voor glutenvrije producten in Coles supermarkten.
Glutenvrij in Madagascar
Lauren: glutenvrij eten in Madagaskar is over het algemeen goed te doen. Soms moest ik mijn eigen meel maken of importeren uit Zuid-Afrika, wat wel een uitdaging was. Sinds wij er weg zijn verkopen de twee grootste supermarkten glutenvrij meel en pasta. Leader Price was de supermarkt met de grootste keuze aan glutenvrije producten toen wij er verbleven. Uit eten gaan was vrij eenvoudig, het Malagassische dieet is gebaseerd op het creoolse dieet dat van nature vaak glutenvrij is. Cassavemeel wordt vaak als basis gebruikt, lokaal maken ze ook rijstbrood.
Er was echter veel Franse invloed en dus moesten we bij sommige plekken nagaan of ze maïs en cassave boven tarwe gebruikten. Een Frans dieetkaartje kan je helpen. We werden loyale klanten van restaurant Darafify vanwege de uitzonderlijke service en moeite die ze voor ons deden. Mijn favoriete hotel om te verblijven was Anakao Ocean Lodge, de medewerkers waren zeer meedenkend. Het eten was er lekker en vers, probeer vooral hun risotto met zeevruchten!
Glutenvrij in Mongolië
Lauren: Mongolië was het meest uitdagende land, zorg dat je altijd je gids informeert en een survivalpakket bij je hebt. Iets om erg in te hebben is dat ze vaak gerst gebruiken en dit rijst noemen. Dubbelcheck dus altijd om er zeker van te zijn dat het rijst is zoals wij dat kennen. Ik had een lokale glutenvrije Facebook groep gevonden waar ze veel advies konden geven over waar je geïmporteerde glutenvrije producten kon kopen. We hebben het land rondgereisd met een gids die ervoor zorgde dat we altijd glutenvrij brood en pasta bij ons hadden. In de supermarkt Good Price heb je de meeste kans op (geïmporteerde) glutenvrije producten.
In de meeste internationale restaurants kun je goed terecht. Neem wel een dieetkaartje mee. We vonden een restaurant, Terrazza, dat eigendom was van een coeliakiepatiënt, ze waren ongelooflijk goed voor ons. Ze gingen met me zitten en we namen samen het menu door, ze waren meedenkend en enthousiast om waar mogelijk hun gerechten glutenvrij te maken. Dit was het eerste restaurant dat glutenvrije opties aanbood in Mongolië. Ze maakten op verzoek zelfs chocoladetaarten en pizza’s.
Glutenvrij in Laos
Lauren: wonen in Laos met coeliakie was vrij eenvoudig omdat het eten van nature vaak glutenvrij is. De basis van bijna al het eten is (kleef)rijst. We hadden een huishoudster die me veel heeft kunnen leren in de keuken. Andersom kon ik haar leren hoe je glutenvrij moet koken.
Eerlijk gezegd vind ik het niet moeilijk om glutenvrij te moeten eten als ik in het buitenland woon. We eten thuis eigenlijk hetzelfde als de meeste families, we kunnen glutenvrij maken wat we zelf willen. In de meeste plaatsen waar we hebben gewoond, importeren de supermarkten glutenvrije goederen en worden zich steeds meer bewust van de vraag naar deze producten. Ik moet ook toegeven dat ik een erg handig hulpmiddel heb! Ik heb een Thermomix en dus kan ik vrij gemakkelijk zelf alles glutenvrij maken.
Als je een restaurant binnengaat, willen de eigenaren/het personeel meestal dat je een goede ervaring hebt en terugkomt. We vermijden de grotere ketens en gaan voor de kleinere restaurants. We hebben gemerkt dat deze mensen er alles aan doen om ervoor te zorgen dat we een veilige en plezierige maaltijd hebben. Neem een dieetkaartje mee en bij twijfel: niet doen!
Wil je de avonturen van Lauren en haar gezin volgen? Ze houden alles bij op hun Instagram @thenomadiclifers